Ήταν το 1970 αν θυμάμαι καλά, έτος που η ηλικία μου περνούσε από «επιλογή».
Τι ήταν αυτό;
Θα με ρωτήσετε οι μη γνωρίζοντες, και απαντώ: Σε κάθε πόλη πήγαινε στρατιωτικό κλιμάκιο του Σ.Ε.Ο. (Σώμα επιλογής οπλιτών) αποτελούμενο από γιατρούς, και εξέταζε τους άρρενες που σε ένα , δύο, ή και περισσότερα χρόνια θα κατατάσσονταν στον Στρατό.
Η εξέταση γίνονταν συνήθως σε κάποιο σχολείο, και οι εξεταζόμενοι έμπαιναν μέσα στην αίθουσα ανά δέκα άτομα.
Εκεί λοιπόν έπρεπε να γδυθούν τσίτσιδοι όπως γεννήθηκαν.
Πήγα κι εγώ λοιπόν με τους φίλους και συμμαθητές μου, και παραταχτήκαμε σε μια αίθουσα του Α’ Δημοτικού Σχολείου. Εκεί γδυθήκαμε εντελώς!!!
Βέβαια η ντροπή δεν έλειπε, και ρίχναμε κλεφτές ματιές ο ένας στον άλλο, για να διαπιστώσουμε αν είμαστε «ισομεγέθεις»… Ξεθαρρέψαμε όταν διαπιστώσαμε πως είχαμε ελάχιστες αποκλίσεις στο μέγεθος……
Αίφνης άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένας συμμαθητής μας που είχε καθυστερήσει.
«Πως λέγεσαι εσύ και γιατί άργησες; Θέλεις να φας καμιά τιμωρία; Γδύσου αμέσως» του είπε αυστηρά ένας λοχαγός.
Ο συμμαθητής μας, ένας κοντός τύπος από κάποιο χωριό της Ευρυτανίας που έλεγε πάντα αστεία και γελούσαμε, γδύθηκε, και τι να δούμε! Μ’ αυτό που είδαμε αισθανθήκαμε κόμπλεξ με το δικό μας «μέγεθος».
Εκείνου κόντευε να φτάσει μέχρι τα γόνατά του, κι αρμένιζε πέρα - δώθε!!!!!!!!
Καμιά σχέση με τα δικά μας.....
Βγαίνοντας έξω κάναμε σύσκεψη για να διαπιστώσουμε αν εμείς είμασταν αφύσικοι, κι ο Βαγγέλης φυσιολογικός.
Αφού καταλήξαμε στο ότι είμασταν κανονικοί, του βγάλαμε το παρατσούκλι «γούργουλας». Έτσι λέγονταν το τεράστιο καρύδι το οποίο διαλέγαμε να παίξουμε στις αλάνες της γειτονιάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου