Πέμπτη της Ανάληψης σήμερα...

Γράφει ο κ.  Γιώργος Αθανασιάς Εκπαιδευτικός -Συγγραφέας 

Πέμπτη της Ανάληψης σήμερα. Ο Ιησούς της Βηθλεέμ, του Γολγοθά, του Σταυρού και της Ανάστασης, αφού δίδαξε ΕΙΡΗΝΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ και ΑΓΑΠΗ και αφού έζησε τριάντα τρία (33) χρόνια ως άνθρωπος στη γη, «φεύγει» για τους ουρανούς. 

Κατά την παράδοση, μαζί του φεύγουν και των νεκρών μας οι ψυχές, που έρχονται στη γη ανήμερα της Μεγάλης Πέμπτης. 
Κοντολογίς, πιστεύονταν, και πιστεύεται, ότι τη Μεγάλη Πέμπτη οι ψυχές των νεκρών αφήνουν του κάτω κόσμου τα άνυδρα κι όλα τα σκοτεινά τα τόπια και ανεβαίνουν στη γη. 

Έρχονται, ανεβαίνουν και κλαρώνουν απάνω στων δέντρων τα κλαριά, για να επιστέψουν στο «βασίλειό» τους και πάλι ανήμερα της Ανάληψης. Η επιστροφή τους στον κόσμο των νεκρών τις γεμίζει λύπη και στεναχώρια. 

Γι’ αυτό, τον καιρό που βρίσκονται στου απάνω κόσμου το φως, τον καιρό που απολαμβάνουν τη «λευτεριά» τους, λένε: 

 «Όλες οι Πέμπτες να ’ρχονται κι όλες τους να περνάνε κι η Πέμπτη της Ανάληψης μην έρθει, μην περάσει». 

Τη μέρα της Ανάληψης οι παπάδες λειτουργούσαν (ορισμένοι λειτουργούν και σήμερα) στα ’ξωκκλήσια και στις απόμερες τις εκκλησιές. Λειτουργούσαν σιμά στους τσοπαναραίους. 

Οι τσοπαναραίοι, αυτή τη μέρα, δεν έπηζαν τυριά, δεν τυροκόμαγαν, δεν έφτιαχναν μαξούλια. 

Των ζώων τους το γάλα το μοίραζαν «για του καλό», σ’ αυτούς που δεν κράταγαν γκλίτσα, σ’ αυτούς που δε σαλάγαγαν πράματα, σ’ εκείνους που δε σάρωναν μαντρί. Των κοπαδιών τους το γάλα, το λίγο ή το πολύ, το μοίραζαν στους γεωργούς και σ’ όλους όσοι δεν είχαν πράματα. Αυτό, κατά πως λένε, το ’καναν, γιατί, αν θα τυροκομούσαν, θα τους μύριζαν… θα τους βρώμαγαν… θα τους σκουλήκιαζαν τα μαξούλια, όχι μονάχα της συγκεκριμένης μέρας, αλλά ολάκερης της χρονιάς. 

Άλλοι πάλι το ’καναν για τις ψυχές των πεθαμένων τους, που, όπως είπαμε, της Ανάληψης την Πέμπτη, άφηναν τη γη και τους ανθρώπους και μέσα στη θλίψη και στην αβάσταχτη στεναχώρια πήγαιναν… γύρναγαν στον «άλλο κόσμο». 

Έτσι, έδιναν το γάλα τους, για να ’χουν καλό διάβα… καλό πέρασμα οι πεθαμένοι τους από τη μια ζωή στην άλλη, αλλά και καλή επάνοδο και βέβαιο ερχομό ξανά του χρόνου τη Μεγάλη Πέμπτη. 

Αυτή τη μέρα, όσοι είχαν πράματα και κοπάδια, έφτιαχναν «χλωρόπιτα». 

Την έφτιαχναν, την πήγαιναν στην εκκλησιά, τη βλόγαγε ο παπάς κι έπειτα τη μοίραζαν στον κόσμο. Τη μοίραζαν, για να τους πουν ευχές. Ευχές για να προκόψουν τα ζωντανά, ευχές για να θεριέψουν τα κοπάδια. 

Τέλος, της Αναλήψεως τη μέρα, δεν ζύμωναν ψωμί. Και να μην είχαν, κάθονταν νηστικοί. Δεν ζύμωναν, για να μην τους χαλάει… να μην τους μουχλιάζει τον υπόλοιπο χρόνο το ψωμί.