Ελάτε στην παρέα μας !

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Πένθος στο χωριό .

Πόσο απέχει ο θάνατος από τη ζωή; μια στιγμή... μια τόσο δα στιγμή ,αυτή η στιγμή που σε αποκόβει από τους αγαπημένους σου ,που σου αδειάζει την ψυχή ,σου σφίγγει την καρδιά, σου παγώνει το αίμα , μια στιγμή... Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου πρωί και μια είδηση μας πάγωσε όλους, έφυγε (ήρεμα όπως έζησε )σε ηλικία 81 ετών ο Φλώτσιος Δημοσθένης του Βασιλείου . Αγωνίστηκε ο Μπάρμπα Δήμος από μικρός και κατάφερε με δουλειά και υπομονή να δημιουργήσει , να παντρευτεί και να μεγαλώσει τρία παλικάρια τα οποία ευτύχησε να τα δει αποκατεστημένα. Ήταν κοινωνικός , χωρατατζής , συμπαραστάτης σε καλές και κακές στιγμές . Αγαπούσε το χωριό και από την άνοιξη μέχρι τέλος φθινοπώρου δεν το εγκατέλειπε , κάθε Κυριακή εκκλησία και μετά καφεδάκι στο καφενείο , σαν ΄΄κατέβαινε΄΄ ο καφές απαραίτητη ήταν και μια μπυρούλα παρέα με τον παπαγιώργη κι άλλους χωριανούς ! Καλό σου ταξίδι θείε κι εκεί ..στις γειτονιές των αγγέλων που πας , τήρα να ξανασμίξεις με όλους τους δικούς μας που έφυγαν . Ο θεός να σε αναπαύσει !

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η οικογένεια του εκλιπόντος αισθανόμενη την ανάγκη να ευχαριστήσει όσους συμπαραστάθηκαν στο πένθος Τους ,αναφέρει : Η σύζυγος Πελαγία Φλώτσιου , τα παιδιά: Βασίλης , Νικόλαος , Αλέξανδρος και τα μέλη των οικογένειών μας , ευχαριστούμε θερμά τους Φίλους ,Συγγενείς και Συγχωριανούς που συμπαραστάθηκαν στο Βαρύτατο πένθος μας .


1 σχόλιο:

Αλέξανδρος Φλώτσιος είπε...

Κύριε, σὰν ἦρθεν ἡ βραδιά, σοῦ λέω τὴν προσευχή μου.
Ἄλλη ψυχὴ δὲν ἔβλαψα στὸν κόσμο ἀπ᾿ τὴ δική μου.
Ἐκεῖνοι ποὺ μὲ πλήγωσαν ἦταν ἀγαπημένοι.
Τὴν πίκρα μου τὴ βάσταξα. Μοῦ δίνεις καὶ τὴν ξένη.
Μ᾿ ἀπαρνηθῆκαν οἱ χαρές. Δὲν τὶς γυρεύω πίσω.
Προσμένω τὰ χειρότερα. Εἶν᾿ ἁμαρτία νὰ ἐλπίσω.
Σὰν εὐτυχία τὴν ἀγαπῶ τῆς νύχτας τὴ φοβέρα.
Στὴν πόρτα μου ἄλλος δὲν χτυπᾷ κανεὶς ἀπ᾿ τὸν ἀγέρα.
Δὲν ἔχω δόξα. Εἶν᾿ ἥσυχα τὰ ἔργα ποὺ ἔχω πράξει.
Ἄκουσά τη γλυκιὰ βροχή. Τὴ δύση ἔχω κοιτάξει.
Ἔδωκα στὰ παιδιὰ χαρές, σὲ σκύλους λίγο χάδι.
Ζευγᾶδες καλησπέρισα ποὺ γύριζαν τὸ βράδυ.
Τώρα δὲν ἔχω τίποτα νὰ διώξω ἢ νὰ κρατήσω.
Δὲν περιμένω ἀνταμοιβή. Πολύ ῾ναι τέτοια ἐλπίδα.
Εὐδόκησε ν᾿ ἀφανιστῶ χωρὶς νὰ ξαναζήσω...
Σ᾿ εὐχαριστῶ γιὰ τὰ βουνὰ καὶ γιὰ τοὺς κάμπους ποὺ εἶδα....

Αντί Μνημοσύνου, οι στίχοι αυτοί του Ποιητή της Ευρυτανίας !