Ο «γέρων πρεσβυτίας, άκρως φίλος της παιδείας» (έτσι υπέγραψε το γράμμα που μου έστειλε, όταν πήρα μετάθεση και έφυγα από το χωριό του), όσο υπηρετούσα στην Ιτέα με πολλή διακριτικότητα προσπαθούσε να με μυήσει στις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητες της ζωής του χωριού του, αλλά και στη ζωή των κατοίκων του τις περασμένες δεκαετίες. Για όποιο πρόβλημα αντιμετώπιζα ο μπαρμπα-Θανάσης εύρισκε λύση και του ήμουν ευγνώμων γι' αυτό.
Είχα δυο παιδιά του μαθητές, την Ελευθερία και τον Αλέκο, αλλά ο μπαρμπα-Θανάσης συμπεριφερόταν και μου μιλούσε λες κι όλοι οι μαθητές του σχολείου, 37 τον αριθμό, ήταν δικά του παιδιά.
Ήμουν νέος 24 ετών, ορμητικός και ενθουσιώδης, και οι συζητήσεις μαζί του ήταν απόλαυση. Αγαπούσε πολύ το διάβασμα και δεν άφησε βιβλίο για βιβλίο αδιάβαστο από τη φτωχή βιβλιοθήκη μου, αλλά και από την υποτυπώδη σχολική, δανειστική βιβλιοθήκη που προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε με μεταχειρισμένα βιβλία που μας έστελναν κάποιοι συνάδελφοι σχολείων της Λαμίας. Με εξέπλησσε η διεισδυτική του ματιά και η κριτική τουσκέψη.
Δε θα ξεχάσω όμως ένα συμβάν που μας στενοχώρησε και τους δυο. Το κοντινότερο χωριό που διέθετε μεγάλο παντοπωλείο, κάτι σαν σημερινό Σούπερ Μάρκετ, ήταν η Γρανίτσα. Εκεί το παντοπωλείο του Πάντου είχε τα ...πάντα.
Πώς να μεταφερθούν όμως μέχρι την Κρετσίστα, που δεν είχε συγκοινωνία;
-Δάσκαλε, αύριο θα πάω με το μουλάρι μου στη Γρανίτσα. Σημείωσε ό,τι χρειάζεσαι να σου το φέρω. Στο μουλάρι μπορώ να φορτώσω πολλά πράγματα, μου είπε μια μέρα ο μπαρμπα-Θανάσης.
Παρήγγειλα, όσα χρειαζόμουν -και δεν ήταν λίγα-, αφού υπήρχε υποζύγιο. Το πρόβλημα εντοπιζόταν κυρίως στα δοχεία του λαδιού και του πετρελαίου. (Δεν είχαμε ηλεκτρικό ρεύμα).
Πότε θα ξανάβρισκα τέτοια ευκαιρία;
Έτυχε όμως, την άλλη μέρα το απογευματάκι, όταν επέστρεφε ο μπαρμπα-Θανάσης από τη Γρανίτσα με το μουλάρι φορτωμένο, να βρίσκομαι στο προαύλιο της εκκλησίας, όπου κατέληγαν οι δρόμοι-μονοπάτια που οδηγούσαν από Λεπιανά, Ραφτόπουλο και Γρανίτσα προς Κρετσίστα.
Βλέπω, λοιπόν, να ξεπροβάλει το μουλάρι φορτωμένο, ο μπαρμπα-Θανάσης πεζός και πίσω η γυναίκα του φορτωμένη «ζαλίγκα» το δοχείο το λάδι που παρήγγειλε η αφεντιά μου! Ντράπηκα και θύμωσα με τον εαυτό μου, γιατί ίσως εγωιστικά και ασφαλώς επιπόλαια δε σκέφτηκα τις δυσκολίες της μεταφοράς.
- Μπαρμπα-Θανάση με συγχωρείς, αλλά μου είχες πει ότι θα μεταφέρεις τα ψώνια με το μουλάρι. Όχι να φορτωθεί η γυναίκα σου το δικό μου δοχείο λάδι...
- Τι το δικό σου δοχείο, δάσκαλε, τι κάτι άλλο. Δεν θα ερχόταν ξεζαλίκωτη, απάντησε.
Στενοχωρήθηκα πολύ.
Ο μπαρμπα-Θανάσης το αντιλήφθηκε, αλλά δεν είπε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή.
Την άλλη μέρα μου διηγήθηκε ένα ανέκδοτο, για να μη στενοχωριέμαι, όπως είπε:
«Προπολεμικά είχε έρθει στα μέρη μας ένας Γερμανός τουρίστας. Ο ίδιος ήρθε και μετά τον εμφύλιο. Στο καφενείο τον ρώτησαν, αν παρατήρησε κάποια πρόοδο στον τόπο τους κατά τη δεύτερη επίσκεψή του.
.jpg)
Εκείνος απάντησε:
- Ναι, είδα μια μικρή πρόοδο. Προπολεμικά είδα άντρες καβάλα στα μουλάρια και γυναίκες ζαλιγκωμένες, να ακολουθούν. Τώρα οι γυναίκες είναι πάλι φορτωμένες, αλλά πάνε μπροστά από τα μουλάρια.
Τότε κάποιος χωρατατζής είπε: «Δεν κατάλαβες καλά, καμαράτ.f Τώρα, μετά τον εμφύλιο, είναι ο τόπος γεμάτος νάρκες...»
«Αυτή ήταν και είναι ακόμα η μοίρα των γυναικών εδώ στην Ευρυτανία, δάσκαλε», είπε στο τέλος ο μπαρμπα-Θανάσης.
«Ποιος ξέρει; Αργότερα μπορεί να περπατούν κι αυτές ξεζαλίκωτες...»
Φωτογραφία δεύτερη κ. Ioannis Elatos Makkas
f καμαράτ:Σύντροφος στα γερμανικά
1 σχόλιο:
Ποιος ήταν ο Γιάννης Μακρής :
Ο Ιωάννης Ευαγγέλου Μακρής γεννήθηκε στο Σταυρό Φθιώτιδος το 1939, όπου και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του.
Σπουδές: Συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Λαμίας (Πέτρινο). Στη συνέχεια φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας από την οποία αποφοίτησε το 1959.
Παρακολούθησε μαθήματα 2ετούς μετεκπαιδεύσεως στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δ.Ε. στην Αθήνα και στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης (Δυτ. Γερμανίας).
Σεμινάρια μακράς διάρκειας του ΥΠΕΠΘ (Π.Ι.} για την επιμόρφωσήτου για τον αξιολογότατο θεσμό του Σχολικού Συμβούλου Α/θμας Εκπ/σης που επιλέχτηκε το 1983 και τον οποίο θεσμό υπηρέτησε επί δέκα έτη. Τα υπόλοιπα 2 έτη μέχρι τη συνταξιοδότησή του επέστρεψε στην θέση του απλού δασκάλου, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε. (εκδικητική συμπεριφορά της δεξιάς προς τους σχολικούς συμβούλους). Δεν δέχτηκε τη θέση διευθυντή ή υποδιευθυντή σχολείου που του προτάθηκε και παρέμεινε στη τιμητική γι αυτόν θέση του απλού δασκάλου σε σχολείο μη δεχόμενος καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση, όπως π.χ, απαλλαγή από εφημερίες κτλ.
Εκπαιδευτική Υπηρεσία:
Επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση των δασκάλων της Ιης περιφέρειας Φθιώτιδας επί 10 έτη. Αριθμός δασκάλων κυμαινόμενος ετησίως γύρω στους 150, με συγκεντρώσεις σε ολομέλεια ή καθ’ ομάδες . Μία ολομέλεια με την έναρξη του διδακτικού έτους και μία στο τέλος με απολογισμό έργου και υποβολή συμπερασμάτων στο ΠΙ.
Διδασκαλία στη ΣΕΛΔΕ αρχικά και στα ΠΕΚ στη συνέχεια στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας.
Πραγματοποίηση πολλών δειγματικών διδασκαλιών για παρακολούθηση και επιμόρφωση δασκάλων από δασκάλους και από τον ίδιο εμένα, παρ’ όλες τις δυσκολίες που έθεταν οι διοικητικοί προϊστάμενοι (!!!)
Από το 1963 μέχρι το 1995 υπηρέτησε ως δάσκαλος σε σχολεία της Ευρυτανίας, Βοιωτίας, Φθιώτιδας και Δυτικής Γερμανίας. Από το 1983 ως το 1991 επιλέχτηκε και υπηρέτησε ως Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε. στην 1η Περιφέρεια Φθιώτιδας. Με την αλλαγή της κυβέρνησης και την εκδικητική στάση της δεξιάς απέναντι στους σχολικούς συμβούλους δεν ανανεώθηκε η θητεία του και τα υπόλοιπα 2 έτη μέχρι τη συνταξιοδότησή του επέστρεψε στην ΛΙΑΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ για τον ίδιο θέση του απλού δασκάλου, από όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
.Συγγραφικό έργο:
Εξέδωσε το βιβλίο «ΣΤΑΥΡΟΣ (ΜΠΕΚΗ) – ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ» (Λαμία 1998) , σελ. 236
Εισηγήθηκε την έκδοση του εξαμηνιαίου Περιοδικού «Σταυροδρόμι» του Πνευματικού Κέντρου Σταυρού, του οποίου ήταν υπεύθυνος σύνταξης μέχρι τη διακοπή της εκδόσεώς του λόγω κατάργησης του Πνευματικού Κέντρου το 2010 (16 τεύχη)
Εισηγήθηκε τη διοργάνωση Συνεδρίων Φθιωτικής Ιστορίας ανά διετία και ανέλαβε την επιμέλεια της έκδοσης των πρακτικών τους. Εκδόθηκαν 5 τόμοι (2700 περίπου σελίδων).
Είναι υπεύθυνος σύνταξης της τριμηνιαίας εφημερίδας της γενετείρας του «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ» από το 2007 μέχρι σήμερα (εκδοθέντα φύλλα 38)
Δημοσίευσε πληθώρα άρθρων (άνω των 50) ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά.
Στη Γερμανία ορίστηκα μέλος τριμελούς επιτροπής για τη σύνταξη αναλυτικού προγράμματος και συγγραφής δίγλωσσου βοηθητικού βιβλίου Μελέτης Περιβάλλοντος για τους μαθητές της Γ και Δ τάξης το οποίο υποβλήθηκε στο ΥΠΕΠΘ και εγκρίθηκε. Μάλιστα εδόθη από το Υπουργείο στους συγγραφείς το ποσόν που αναλογούσε από την προκήρυξη. Με την αλλαγή της Κυβέρνησης όμως το !981, άλλαξαν οι προτεραιότητες του ΥΠΠΕΘ με τη συγγραφή νέων βιβλίων
Δημοσίευση σχολίου