Η πρώτη μου πίτα !

Γράφει η κ. Xristina Azoykh

Καλό μεσημέρι και καλή όρεξη με κολοκυθόπιτα λαχανοπτα και τυρόπιτα!!!!!!!! 

 Η πρώτη μου πίτα!!!!!! 

Ήμουν 8 χρόνων και η αδερφή μου στα 9 όταν ένα πρωινό η μάνα μου φεύγοντας για το χωράφι μας είπε: " να βρω φαΐ όταν γυρίσω το μεσημέρι" Κοιτάξαμε η μια την άλλη στα μάτια και με μια φωνή την ρωτήσαμε: τι να φτιάξουμε; " 

Πάρτε ένα κολοκύθι απ τον κήπο και φτιαχτε το πίτα" Έβαλε λοιπόν την μαντήλα της ,πήρε ένα σακούλι στον ώμο και μια τσάπα στα χέρια κι έφυγε. 

Ρωτάω την αδελφή μου: τώρα τι κάνουμε; " Τι να κάνουμε μου λέει πρέπει να φτιάξουμε πίτα γιατί ποιος την ακούει άμα γυρίσει ... Πήραμε ένα κολοκύθι μεγάλο το κόψαμε με το ζόρι και με το κουτάλι το ξυσαμε... 

Ήρθε η ώρα να φτιάξουμε τα φύλλα. 

Τα ζυμώσαμε ο Θεός ξέρει πώς.....και αρχίσαμε να τα ανοίγουμε...

Σαν τώρα τα θυμάμαι εκείνα τα φύλλα....ήταν σχισμένα .. σαν κουρελιασμένα παντελόνια. 

Με μεγάλη προσπάθεια και πολύ χρόνο φτιάξαμε την πίτα.... και την σκεπάσαμε με το πλαστήρι. 

Έπρεπε λοιπόν να ανάψουμε την φωτιά και να την ψήσουμε στη γάστρα. 

Μαζέψαμε κάτι κλάρες ανάψαμε τη φωτιά ρίξαμε φλούδες από τα έλατα ξερές και στη συνέχεια και οι δύο μαζί σηκώσαμε τη γάστρα και την βάλαμε πάνω στη φωτιά να κάψει. 

Εκεί που περιμέναμε να γίνει η φωτιά για να ψήσουμε την πίτα ξαφνικά ακούω την αδελφή μου να φωνάζει: πώ πώ τι παθαμεεεε...

Τι πάθαμε την ρωτάω. 

Ξεχάσαμε να λαδώσουμε το ταψί και τώρα η πίτα θα κολλήσει μου λέει. 

Εγώ από τότε την είχα την εξυπνάδα.....της είπα όπως ήταν ωμή η πίτα να την αναποδογυρίσουμε στο πλαστήρι να βάλουμε λάδι και να την ξαναγυρίσουμε στο ταψί. 

Εκείνη με άκουσε. 

Στην προσπάθεια μας να την αναποδογυρίσουμε η πίτα έγινε ένα κουβάρι.... Χυθήκαμε μου λέει θα μας σκοτώσει όταν έρθει.... πρέπει να φτιάξουμε άλλη. 

Δεν χάσαμε χρόνο πήραμε άλλο κολοκυθι και ξανά μανά απ' την αρχή. Προλάβαμε την φτιάξαμε,την ψησαμε και το μεσημέρι την είχαμε στο τραπέζι για φαγητό. 

Με τα φύλλα της σολιαζες παπούτσια και έβλεπες απέναντι την Τσούκα το βουνό , απ τις πολλές τρύπες που είχαν... άνοστη άγευστη, ανάλατη και όμως την φάγαμε. 

Η μάνα μου που οι πίτες της ήταν ξακουστές σ όλο το χωριό έφαγε για να μην μας προσβάλει...ο πατέρας μου είπε " παρτην απο δω να μην την βλέπω και φέρε ψωμοτυρι να φαμε " Την άλλη φορά θα την φτιάξετε καλύτερη είπε η μάνα μου. 

Εμείς χωρίς να πούμε κουβέντα απ την ντροπή μας σηκωθηκαμε απ το τραπέζι και εξαφανιστηκαμε..... 

Οι πίτες μου λοιπον σήμερα τα έχουν όλα.....αλλά ένα κομμάτι από κείνη θα το έτρωγα ευχαρίστως!!!