Τέλη της δεκαετίας του 70 ...... μέχρι το πρώτο μισό της δεκαετίας του 80 .... οι πιτσιρικάδες που ζούσαμε στο χωριό είχαμε αποκτήσει μια πρώτη ένδειξη για τον επαγγελματικό προσανατολισμό μας!
Τα καλοκαίρια κι αφού τα σχολεία είχαν κλείσει έπρεπε κάτι να κάνουμε, δεν ήταν σωστό να καθόμαστε χωρίς κάτι να προσφέρουμε .
Οι γονείς μας κι όλοι οι κάτοικοι του χωριού μας ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία ,έτσι λοιπόν όλα τα παιδιά έπρεπε να τους βοηθούμε όπως μπορούσαμε .
Αναλαμβάναμε λοιπόν ,κατόπιν συνοπτικών οδηγιών και κατευθύνσεων μια ευθύνη και μια εργασία σημαντική ,αυτή η ευθύνη και εντολή ήταν να ανεβαίνουμε κάθε πρωί στο βουνό για να βοσκήσουμε τα κοπάδια των γονιών μας και το βράδυ να τα επιστρέψουμε σώα στις στρούγκες.
Στις ψηλές βουνοκορφές δεν περνούσαν οι ώρες μόνο αγναντεύοντας , για να ξεπεράσουμε λοιπόν την ανία και τη βαρεμάρα όλων αυτών των ωρών ψάχναμε και βρίσκαμε ΄΄θεματικές ενότητες΄΄ με τις οποίες θα περνούσαμε τις ελεύθερες ώρες μας!Οι θεματικές δεν είχαν τελειωμό ,ξεκίναγαν με τους συνήθεις παιδικούς τσακωμούς για κάθε λόγο ,μικρό ή μεγάλο! Εύκολη θεματική ενότητα αποτελούσε η συλλογή και η αποθήκευση ρίγανης .
Φύονταν σε αφθονία στις απότομες και δυσπρόσιτες πλαγιές , έχοντας ξεπεράσει το φόβο των απόκρημνων και γλιστερών βράχων ,κινούμενοι σαν τα αγριοκάτσικα δεν μας ήταν δύσκολο να μαζέψουμε κάθε μέρα είκοσι ,τριάντα ΄΄χεριές΄΄ ανάλογα με την εργατικότητα , το μεράκι και το κέφι μας .
Αφού τελείωνε η συλλογή της μέρας , δέναμε τα ματσάκια ρίγανης όλα μαζί και κάθε βράδυ τη φέρναμε στα σπίτια μας .Την απλώναμε σε μέρος για να ξεραθεί χωρίς να τη βλέπει ο ήλιος και μαυρίσει.
Μετά από οκτώ - δέκα μέρες κι αφού είχε αποξεραθεί εντελώς την τρίβαμε και τη μαζεύαμε σε σακιά , περιμένοντας τον έμπορο χονδρικής να περάσει και να την αγοράσει ...το πότε θα έρχονταν δεν ήταν καθορισμένο .
Ερχόταν συνήθως όποτε μπορούσε να πουλήσει τη ρίγανη που θα ΄΄αγόραζε΄΄ από εμάς. Τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου και νάτος ο Ριγανάς μας με το παλιό του datsun 1200 κατέφθανε κορναρίζοντας κι οπωσδήποτε κάνοντας θόρυβο ανάλογο της σπουδαίας του αυτής παρουσίας στο χωριό μας ..... Βλέποντάς τον τρέχαμε ενθουσιασμένοι να φέρουμε τη σοδειά μας, για να βαθμολογηθεί από τον ΄΄ειδικό ΄΄! Ο έμπορος παίρνοντας ύφος σπουδαίου γιατρού και χειρουργού ΄΄εξέταζε΄΄ πολύ καλά το προϊόν. Αναλόγως το χρώμα ,το άρωμα και την ποιότητα σημείωνε, αξιολογούσε και πλήρωνε . Δεν μπορούσαμε φυσικά να πληρωθούμε όλοι στην ίδια τιμή !
Πάντα υπήρχε κάποιος με καλύτερη ποιότητα ρίγανης και κάποιος με χειρότερη για την αξιολόγηση αυτή δεν υπήρχε κάποια κλίμακα ποιότητας ή κάποιο μέτρο που οδηγούσε στη σωστή βαθμολόγηση , εκεί που δε σήκωνε κουβέντα ήταν τα παζάρια , άμα έλεγε μια τιμή τέλος ...-ή θα τη δώσεις στην τιμή αυτή ή κράτα τη για να τη βάζεις στο φαγητό σου να μοσχομυρίζει έλεγε .
Φυσικά το ότι μας έκλεβε στο ζύγι δεν μπορούσαμε να το αποδείξουμε .Πάντως, το βάρος που εμείς είχαμε υπολογίσει δεν ήταν το σωστό.Δεν ήταν σωστό διότι ο έμπορος με τις καινούριες του ζυγαριές ακριβείας έβγανε πιο λίγα τα κιλά κι εκεί δε σήκωνε κουβέντα .
Υπήρχε μάλιστα περίπτωση παρεξήγησης , δηλαδή όχι μόνο να μείνει απούλητη η σοδειά μας άρα χαρτζιλίκι μηδέν΄΄ αλλά και η περίπτωση να μας βάλει στη μαύρη λίστα.Μαύρη λίστα την οποία την επόμενη χρονιά θα αξιοποιούσε με αποτέλεσμα να μην ασχοληθεί καθόλου με τη ΄΄σοδειά΄΄ μας ...
Κάναμε το κορόιδο λοιπόν -για να ακριβολογούμε ήμασταν κορόιδα, αλλά και τι να κάναμε λύσεις άλλες δεν είχαμε ... πουλούσαμε
Παρά ταύτα η άφιξή του αποτελούσε για όλους μας χαρμόσυνο γεγονός (σχεδόν σαν της Ανάστασης) η χαρά μας ήταν πολύ μεγάλη, διότι τα μεροκάματα κι ο κόπος μας όλος, τώρα επιτέλους θα ανταμείβονταν. Τώρα θα μετενσαρκώνονταν στη μορφή του χρήματος ...του χρήματος που χρειαζόμασταν για να αγοράσουμε καμιά γαλότσα για το χειμώνα , ρούχα κ.α . Φυσικά σαν παιδιά τα πρώτα που σκεφτόμασταν να αγοράσουμε ήταν: τσιάκες και σφεντόνες (παγίδες για πουλιά), λαχταριστά μπισκότα , σοκολάτες και άλλα γλυκίσματα που όλα τα παιδιά λιγουρεύονται ...
Αυτά μέχρι να πέσει ο παράς , λίγο μετά οι γονείς σαν συνετοί και σώφρονες οικογενειάρχες έπρεπε να μας προστατέψουν από τις απερισκεψίες και την ακόρεστη καταναλωτική μας δίψα και ροπή.Ροπή που μαθηματικά θα μας οδηγούσε σε επικίνδυνους ατραπούς κι ο μόνος τρόπος προστασίας από το μεγάλο αυτό κίνδυνο ήταν ένας κι απλός . Έπρεπε τάχιστα να μας αφαιρέσουν τα χρήματα που αποκτήσαμε .
Μας αναζητούσαν λοιπόν και μετά από ΄΄διαλογική ΄΄ συζήτηση αφαιρούσαν το πλεονάζων χρήμα που θα μας έβαζε σε περιπέτειες ! Με το πέρας της διαδικασίας αυτής ησύχαζαν ... τα χρήματα πλέον , θα τα χρησιμοποιούσαν για να καλύψουν άλλες ανάγκες μας , όπως μας έλεγαν .Εμείς φυσικά δεν είχαμε κανένα λόγο για να μην τους πιστέψουμε , δεν είχαμε παράλληλα κι άλλες επιλογές !
Όλα αυτά συνέχιζαν να συμβαίνουν κάθε χρόνο ώσπου... μια ΄΄μαύρη΄΄ χρονιά στα μέσα του 80 όλα άλλαξαν ...
Ο έμπορος ήρθε κι αγόρασε όλη τη ρίγανη, αυτή τη φορά όμως δεν έκανε και πολλά παζάρια όπως μας είχε συνηθίσει .Η στάση αυτή μας έκανε μεγάλη εντύπωση, αλλά την αποδώσαμε στο γεγονός πως πλέον μετά από τόσα χρόνια Σοσιαλιστικής Διακυβέρνησης ήρθε επιτέλους η ώρα να ανταμειφθούν οι κόποι μας και να πληρωθούμε ικανοποιητικά ...
Ο έμπορος , πρώτη φορά μας ευχαρίστησε -γεγονός σημαντικό- μας είπε όμως πως δεν είχε μαζί του τόσα μετρητά ,τόσα που με τις καινούριες συνθήκες πληρωμής έπρεπε να έχει ... μας έδωσε κάτι ψιλά για προκαταβολή και μας ενημέρωσε με στόμφο και με φωνή που δε σήκωνε καμιά αμφισβήτηση ότι θα επέστρεφε σε μια βδομάδα να μας δώσει και τα υπόλοιπα οφειλόμενα !
Μέχρι σήμερα (σωτήριον έτος 2012 )δεν επέστρεψε , δεν γνωρίζουμε καν... αν συνεχίζει να διαβιεί ανάμεσά μας ή εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο ασφαλώς...η πιθανότητα αποζημίωσης για την ποσότητα εκείνης της χρονιάς ελαχιστοποιείται... Φυσικά, σαφώς και δεν απογοητευόμαστε ...είμαστε ρομαντικοί και ονειροπόλοι!
Δεν είναι καθόλου δύσκολη η στάση μας αυτή αν δούμε τι μας επιφυλάσσουν - όπως ενημερωνόμαστε- οι φίλοι μας οι Τροϊκανοί κι όλοι αυτοί που εκτελούν τις επιταγές τους σαν το ριγανά ... μας ενημέρωσαν πως σε είκοσι χρόνια θα έχουμε χρέος βιώσιμο και "ανάπτυξη΄΄ σημαντική οπότε μάλλον , τι μάλλον σίγουρα τότε! θα έρθει και ο Ριγανάς Μάς για να εξοφλήσει τα παλιά του χρέη και να παραγγείλει τη νέα σοδειά... συνεννοημένοι ήταν ...
Τα καλοκαίρια κι αφού τα σχολεία είχαν κλείσει έπρεπε κάτι να κάνουμε, δεν ήταν σωστό να καθόμαστε χωρίς κάτι να προσφέρουμε .
Οι γονείς μας κι όλοι οι κάτοικοι του χωριού μας ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία ,έτσι λοιπόν όλα τα παιδιά έπρεπε να τους βοηθούμε όπως μπορούσαμε .
Αναλαμβάναμε λοιπόν ,κατόπιν συνοπτικών οδηγιών και κατευθύνσεων μια ευθύνη και μια εργασία σημαντική ,αυτή η ευθύνη και εντολή ήταν να ανεβαίνουμε κάθε πρωί στο βουνό για να βοσκήσουμε τα κοπάδια των γονιών μας και το βράδυ να τα επιστρέψουμε σώα στις στρούγκες.
Στις ψηλές βουνοκορφές δεν περνούσαν οι ώρες μόνο αγναντεύοντας , για να ξεπεράσουμε λοιπόν την ανία και τη βαρεμάρα όλων αυτών των ωρών ψάχναμε και βρίσκαμε ΄΄θεματικές ενότητες΄΄ με τις οποίες θα περνούσαμε τις ελεύθερες ώρες μας!Οι θεματικές δεν είχαν τελειωμό ,ξεκίναγαν με τους συνήθεις παιδικούς τσακωμούς για κάθε λόγο ,μικρό ή μεγάλο! Εύκολη θεματική ενότητα αποτελούσε η συλλογή και η αποθήκευση ρίγανης .
Φύονταν σε αφθονία στις απότομες και δυσπρόσιτες πλαγιές , έχοντας ξεπεράσει το φόβο των απόκρημνων και γλιστερών βράχων ,κινούμενοι σαν τα αγριοκάτσικα δεν μας ήταν δύσκολο να μαζέψουμε κάθε μέρα είκοσι ,τριάντα ΄΄χεριές΄΄ ανάλογα με την εργατικότητα , το μεράκι και το κέφι μας .
Αφού τελείωνε η συλλογή της μέρας , δέναμε τα ματσάκια ρίγανης όλα μαζί και κάθε βράδυ τη φέρναμε στα σπίτια μας .Την απλώναμε σε μέρος για να ξεραθεί χωρίς να τη βλέπει ο ήλιος και μαυρίσει.
Μετά από οκτώ - δέκα μέρες κι αφού είχε αποξεραθεί εντελώς την τρίβαμε και τη μαζεύαμε σε σακιά , περιμένοντας τον έμπορο χονδρικής να περάσει και να την αγοράσει ...το πότε θα έρχονταν δεν ήταν καθορισμένο .
Ερχόταν συνήθως όποτε μπορούσε να πουλήσει τη ρίγανη που θα ΄΄αγόραζε΄΄ από εμάς. Τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου και νάτος ο Ριγανάς μας με το παλιό του datsun 1200 κατέφθανε κορναρίζοντας κι οπωσδήποτε κάνοντας θόρυβο ανάλογο της σπουδαίας του αυτής παρουσίας στο χωριό μας ..... Βλέποντάς τον τρέχαμε ενθουσιασμένοι να φέρουμε τη σοδειά μας, για να βαθμολογηθεί από τον ΄΄ειδικό ΄΄! Ο έμπορος παίρνοντας ύφος σπουδαίου γιατρού και χειρουργού ΄΄εξέταζε΄΄ πολύ καλά το προϊόν. Αναλόγως το χρώμα ,το άρωμα και την ποιότητα σημείωνε, αξιολογούσε και πλήρωνε . Δεν μπορούσαμε φυσικά να πληρωθούμε όλοι στην ίδια τιμή !
Πάντα υπήρχε κάποιος με καλύτερη ποιότητα ρίγανης και κάποιος με χειρότερη για την αξιολόγηση αυτή δεν υπήρχε κάποια κλίμακα ποιότητας ή κάποιο μέτρο που οδηγούσε στη σωστή βαθμολόγηση , εκεί που δε σήκωνε κουβέντα ήταν τα παζάρια , άμα έλεγε μια τιμή τέλος ...-ή θα τη δώσεις στην τιμή αυτή ή κράτα τη για να τη βάζεις στο φαγητό σου να μοσχομυρίζει έλεγε .
Φυσικά το ότι μας έκλεβε στο ζύγι δεν μπορούσαμε να το αποδείξουμε .Πάντως, το βάρος που εμείς είχαμε υπολογίσει δεν ήταν το σωστό.Δεν ήταν σωστό διότι ο έμπορος με τις καινούριες του ζυγαριές ακριβείας έβγανε πιο λίγα τα κιλά κι εκεί δε σήκωνε κουβέντα .
Υπήρχε μάλιστα περίπτωση παρεξήγησης , δηλαδή όχι μόνο να μείνει απούλητη η σοδειά μας άρα χαρτζιλίκι μηδέν΄΄ αλλά και η περίπτωση να μας βάλει στη μαύρη λίστα.Μαύρη λίστα την οποία την επόμενη χρονιά θα αξιοποιούσε με αποτέλεσμα να μην ασχοληθεί καθόλου με τη ΄΄σοδειά΄΄ μας ...
Κάναμε το κορόιδο λοιπόν -για να ακριβολογούμε ήμασταν κορόιδα, αλλά και τι να κάναμε λύσεις άλλες δεν είχαμε ... πουλούσαμε
Παρά ταύτα η άφιξή του αποτελούσε για όλους μας χαρμόσυνο γεγονός (σχεδόν σαν της Ανάστασης) η χαρά μας ήταν πολύ μεγάλη, διότι τα μεροκάματα κι ο κόπος μας όλος, τώρα επιτέλους θα ανταμείβονταν. Τώρα θα μετενσαρκώνονταν στη μορφή του χρήματος ...του χρήματος που χρειαζόμασταν για να αγοράσουμε καμιά γαλότσα για το χειμώνα , ρούχα κ.α . Φυσικά σαν παιδιά τα πρώτα που σκεφτόμασταν να αγοράσουμε ήταν: τσιάκες και σφεντόνες (παγίδες για πουλιά), λαχταριστά μπισκότα , σοκολάτες και άλλα γλυκίσματα που όλα τα παιδιά λιγουρεύονται ...
Αυτά μέχρι να πέσει ο παράς , λίγο μετά οι γονείς σαν συνετοί και σώφρονες οικογενειάρχες έπρεπε να μας προστατέψουν από τις απερισκεψίες και την ακόρεστη καταναλωτική μας δίψα και ροπή.Ροπή που μαθηματικά θα μας οδηγούσε σε επικίνδυνους ατραπούς κι ο μόνος τρόπος προστασίας από το μεγάλο αυτό κίνδυνο ήταν ένας κι απλός . Έπρεπε τάχιστα να μας αφαιρέσουν τα χρήματα που αποκτήσαμε .
Μας αναζητούσαν λοιπόν και μετά από ΄΄διαλογική ΄΄ συζήτηση αφαιρούσαν το πλεονάζων χρήμα που θα μας έβαζε σε περιπέτειες ! Με το πέρας της διαδικασίας αυτής ησύχαζαν ... τα χρήματα πλέον , θα τα χρησιμοποιούσαν για να καλύψουν άλλες ανάγκες μας , όπως μας έλεγαν .Εμείς φυσικά δεν είχαμε κανένα λόγο για να μην τους πιστέψουμε , δεν είχαμε παράλληλα κι άλλες επιλογές !
Όλα αυτά συνέχιζαν να συμβαίνουν κάθε χρόνο ώσπου... μια ΄΄μαύρη΄΄ χρονιά στα μέσα του 80 όλα άλλαξαν ...
Ο έμπορος ήρθε κι αγόρασε όλη τη ρίγανη, αυτή τη φορά όμως δεν έκανε και πολλά παζάρια όπως μας είχε συνηθίσει .Η στάση αυτή μας έκανε μεγάλη εντύπωση, αλλά την αποδώσαμε στο γεγονός πως πλέον μετά από τόσα χρόνια Σοσιαλιστικής Διακυβέρνησης ήρθε επιτέλους η ώρα να ανταμειφθούν οι κόποι μας και να πληρωθούμε ικανοποιητικά ...
Ο έμπορος , πρώτη φορά μας ευχαρίστησε -γεγονός σημαντικό- μας είπε όμως πως δεν είχε μαζί του τόσα μετρητά ,τόσα που με τις καινούριες συνθήκες πληρωμής έπρεπε να έχει ... μας έδωσε κάτι ψιλά για προκαταβολή και μας ενημέρωσε με στόμφο και με φωνή που δε σήκωνε καμιά αμφισβήτηση ότι θα επέστρεφε σε μια βδομάδα να μας δώσει και τα υπόλοιπα οφειλόμενα !
Μέχρι σήμερα (σωτήριον έτος 2012 )δεν επέστρεψε , δεν γνωρίζουμε καν... αν συνεχίζει να διαβιεί ανάμεσά μας ή εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο ασφαλώς...η πιθανότητα αποζημίωσης για την ποσότητα εκείνης της χρονιάς ελαχιστοποιείται... Φυσικά, σαφώς και δεν απογοητευόμαστε ...είμαστε ρομαντικοί και ονειροπόλοι!
Δεν είναι καθόλου δύσκολη η στάση μας αυτή αν δούμε τι μας επιφυλάσσουν - όπως ενημερωνόμαστε- οι φίλοι μας οι Τροϊκανοί κι όλοι αυτοί που εκτελούν τις επιταγές τους σαν το ριγανά ... μας ενημέρωσαν πως σε είκοσι χρόνια θα έχουμε χρέος βιώσιμο και "ανάπτυξη΄΄ σημαντική οπότε μάλλον , τι μάλλον σίγουρα τότε! θα έρθει και ο Ριγανάς Μάς για να εξοφλήσει τα παλιά του χρέη και να παραγγείλει τη νέα σοδειά... συνεννοημένοι ήταν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου