ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ...ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΩΝ!

Εξαετή λιτότητα φέρνει η παράταση

Εξαετής λιτότητα θα είναι το αντίτιµο που θα κληθεί να πληρώσει η Ελλάδα προκειµένου να διασφαλίσει την τριετή παράταση στην αποπληρωµή των 110 δισ. που θα λάβει ως δάνειο από το ΔΝΤ και τους κοινοτικούς εταίρους την περίοδο 2010 - 2013 – παράταση που η ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξεί να εξασφαλίσει εντός του 2011, µολονότι οι αρχικές της φιλοδοξίες ήταν ακόµη και για το διάστηµα πριν από τις δηµοτικές εκλογές.
Το ζήτηµα της παράτασης – ή επιµήκυνσης του χρόνου εξόφλησης, όπως ονοµάζεται από τους κοινοτικούς – εντάσσεται πλέον στο συνολικό πακέτο της οικονοµικής διακυβέρνησης που θα συµφωνηθεί στη σύνοδο κορυφής της 28ης Οκτωβρίου. Παρά τη φανερή διαφωνία του διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ και την κρυφή δυσφορία του αρµοδίου επιτρόπου Ολι Ρεν, ο Νικολά Σαρκοζί και η Ανγκελα Μέρκελ σφράγισαν τη συµφωνία τους και δείχνουν αποφασισµένοι να την επιβάλουν σε όλους. Σκληρές κυρώσεις. Σύµφωνα µε αυτήν:

1Οι κυρώσεις θα είναι µεν σκληρές, όπως θέλει η Γερµανία, αλλά θα εφαρµόζονται ένα εξάµηνο αργότερα.

2Εναντι της γαλλικής συναίνεσης στις κυρώσεις, ο Σαρκοζί εξασφάλισε ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισµός Σταθερότητας θα αποκτήσει µόνιµη µορφή και δεν θα καταργηθεί το 2013 – χώρες, δηλαδή, της ευρωζώνης που θα κινδυνεύσουν µε χρεοκοπία θα µπορούν να καταφύγουν στον Μηχανισµό.

3Εναντι του παραπάνω Μηχανισµού, η Μέρκελ ανέλαβε και την προώθηση ενός µηχανισµού «οργανωµένης χρεοκοπίας» και στέρησης ψήφου στο Συµβούλιο για τους κατ’ εξακολούθηση παραβάτες του Συµφώνου Σταθερότητας. Κι επειδή τα δυο τελευταία έχει εκτιµηθεί ότι απαιτούν αλλαγή της Συνθήκης, Παρίσι και Βερολίνο συµφώνησαν και στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβώνας.

Αναζητώντας 50 δισ. Για την Ελλάδα, η παραπάνω συµφωνία διευκολύνει ακόµη περισσότερο την υπόθεση της παράτασης αποπληρωµής του χρέους. Με δεδοµένη την ύπαρξη του Μηχανισµού, οι εταίροι µπορούν να αποφασίσουν την παράταση της εξόφλησης των 110 δισ. κατά τρία χρόνια. Ετσι, η Ελλάδα µπορεί να βγει στις αγορές τις δυο κρίσιµες χρονιές 2012 και 2013 αναζητώντας όχι 70 ή 80 δισ. αλλά 50 δισ. Κατά συνέπεια, η εξεύρεσή τους θα καταστεί ευκολότερη και το επιτόκιο συµφερότερο. Υπάρχει κι ένας ακόµη λόγος που οι αγορές σε αυτήν την περίπτωση θα φερθούν ευνοϊκότερα, αφού θα γνωρίζουν πως πίσω από την Αθήνα θα βρίσκεται η σιδηρά χειρ του ΔΝΤ και των Βρυξελλών.

Ολα παγωµένα. Αυτή, φυσικά, είναι η θετική όψη της παράτασης. Διότι ουδέν καλόν αµιγές κακού. Κι εν προκειµένω, το κακό θα είναι πως το τριετές Μνηµόνιο θα πάρει επίσης παράταση αντιστοίχως τριών ετών. Εν ολίγοις, τα µέτρα λιτότητας που προβλέπονται στο νυν Μνηµόνιο µε τους πιστωτές της Ελλάδας θα παραµείνουν εν ισχύι συνολικά έξι χρόνια. Για τους εργαζόµενους, αυτό θα σηµαίνει συνέχιση του παγώµατος των αποδοχών τους επί πέντε χρόνια – οι δηµόσιοι υπάλληλοι υπέστησαν το 2010 περικοπή κατά µέσον όρο 12%. Εάν λάβει κανείς υπόψη του τον πληθωρισµό – για παράδειγµα, 3% ετησίως – στην εξαετία ο δηµόσιος υπάλληλος θα έχει απώλεια εισοδήµατος 26,7% χωρίς να συνυπολογισθούν οι συνέπειες από το ενιαίο µισθολόγιο. Τα πράγµατα θα είναι ακόµη χειρότερα στον ιδιωτικό τοµέα – που γενικώς έχει την τάση να ακολουθεί τις µισθολογικές εξελίξεις του δηµοσίου – ενώ στην τρέχουσα συγκυρία υφίσταται και τις πρόσθετες αρνητικές εξελίξεις από την υψηλή ανεργία και την απελευθέρωση στην αγορά εργασίας.

Κάπως καλύτερα µπορεί κανείς να πει πως θα είναι τα πράγµατα όσον αφορά την ανάπτυξη, καθώς τα έξι χρόνια προσφέρονται περισσότερο από τα τρία για να αποδώσουν οι διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις.

Σύµφωνα µε πληροφορίες, το οικονοµικό επιτελείο φιλοδοξούσε να εξασφαλίσει την παράταση της αποπληρωµής πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά προσέκρουσε στους Γερµανούς που την ίδια στιγµή έκαναν το δικό τους παζάρι µε τους Γάλλους για τον Μηχανισµό Στήριξης και την ελεγχόµενη χρεοκοπία. Εφόσον όµως η γαλλογερµανική συµφωνία κλείσει, είναι λογικό λένε στις Βρυξέλλες να υπάρξει ακόµη και στα τέλη του 2010 ή το πιθανότερο το 2011 η «υποσχετική» της παράτασης.


Να αυξηθεί ο φόρος στα ακίνητα, να καταργηθούν οι απαλλαγές στα στεγαστικά

Την αύξηση στη φορολόγηση όλων των ακινήτων, την κατάργηση των φοροαπαλλαγών για τα στεγαστικά δάνεια ή και τη φορολόγηση ενοικίων εισηγείται έκθεση της Κοµισιόν για τα φορολογικά συστήµατα µετά την οικονοµική κρίση, η οποία εκπονήθηκε υπό την αιγίδα των κ.κ. Μπούτι και Ντερούζ (σ.σ.

ο τελευταίος είναι επικεφαλής του κλιµακίου της Κοµισιόν που µετέχει στην τρόικα).

Εισηγούνται επίσης τη φορολόγηση στα bonus των τραπεζικών στελεχών, ενώ αντιµετωπίζουν θετικά και τον φόρο επί των συναλλαγών και τον φόρο στις τράπεζες – δύο θέµατα στα οποία οι εταίροι δεν έχουν καταφέρει να συµφωνήσουν ακόµη.

Οπως αναφέρουν, σταθερός στόχος της φορολογικής πολιτικής των κρατών µελών θα πρέπει να είναι η µεταστροφή προς τη φορολόγηση των ακινήτων, της κατανάλωσης και προς τους περιβαλλοντικούς φόρους, αντί της αύξησης των φορολογικών συντελεστών που ήταν µέχρι τώρα η κλασική συνταγή.

Οι εµπειρογνώµονες της Κοµισιόν θεωρούν ότι τα ακίνητα προσφέρονται για διεύρυνση της φορολογικής βάσης – που είναι το ζητούµενο – και είναι πιο «ανθεκτικά» στους κύκλους ανάπτυξης και ύφεσης. Σηµειώνουν ωστόσο ότι πρέπει να προηγηθεί εκ βάθρων αναθεώρηση των αντικειµενικών αξιών των ακινήτων ώστε να έχει ουσιαστικό αποτέλεσµα στα έσοδα η αύξηση της φορολογίας σε όλα τα ακίνητα. Οσον αφορά την κατάργηση ή µείωση των φοροαπαλλαγών για τα στεγαστικά δάνεια, οι αρµόδιοι της Κοµισιόν υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο – εκτός από την αύξηση των εσόδων – θα αποτρέψει µελλοντικές φούσκες στην αγορά ακινήτων, που είχαν καταστρεπτικά αποτελέσµατα στην Ισπανία και την Ιρλανδία, ενώ έχουν υποσκάψει τις τράπεζες σε όλη την Ευρώπη.