Τα κάλαντα του Λαζάρου .

Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός
και στην πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρον τον αδελφό τους τον γλυκύ και καρδιακό τους,
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν,
την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για να ΄ρθει
Βγήκε η Μάρθα κι η Μαρία έξω από τη Βηθανία
και εμπρός γονατιστή και τους πόδας του φιλεί
αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου
μα εγώ τώρα σε πιστεύω και τα τάρταρα αναδεύω. 
ότι δύνασαι, αν θέλεις και νεκρούς να ανασταίνεις.
Λέγε πίστευε  Μαρία!  άγωμεν εις τα μνημεία!
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει.
Άδη Τάρταρε και Χάρε!   Άδη Τάρταρε και Χάρε !
Δεύρο έξω Λάζαρε μου φίλε και αγαπητέ μου! 
Λάζαρος απελυτρώθη,  ανεστήθη κι εσηκώθη
ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.
Τότε η Μάρθα και η Μαρία τότε όλη η Βηθανία,
μαθητές και Αποστόλοι τότε ευρεθήκαν όλοι
Δόξα το Θεό!  φωνάζουν  και το Λάζαρο εξετάζουν.
Λάζαρε  πες μας τι είδες,  εις τον Άδη που επήγες;
Είδα φόβους ,είδα τρόμους ,είδα βάσανα και πόνους! 
Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον ! 

Χρόνια πολλά !